Kim Novak nigdy nie wykąpała się w jeziorze Genezaret - Håkan Nesser

Jedna książka, 200 stron. Powieść kryminalna, morderstwo na 120-ej. Oczywiście quasi-rozwiązanie zagadki (która nie jest do końca niewiadomą) na stronie ostatniej. Spodziewałam się czegoś innego, intrygi, wielowątkowej narracji i suspensu - książka okazała się zupełnie inna, co mnie zaskoczyło na plus. Jedyne kryminały jakie czytałam to Polakowa i Marinina, traktowane z przymrużeniem oka, i tak przygniatały mnie natłokiem postaci, motywów i związków między jednym a drugim.
Książka Nessera jest opisowa, opowiada nastrój i klimat owego szwedzkiego lata i życia 14-letniego chłopca. Historia i akcja jest na drugim tle. Ten rzeczony klimat jest pełen pesymizmu, beznadziei - RAK-TREBLINKA-PIEPRZENIE SIĘ- ŚMIERĆ. Książka przypomniała mi jakie życie jest dziwne i nieprzyjazne gdy ma się 14 lat, gdy nie rozumie się świata dorosłych, a chce brać z niego tylko interesujące fragmenty. Kiedy cieszą zwykłe małe rzeczy. Wiek nastoletni to preludium do dalszego życia, rozbieg przed odbiciem - jednak w "Kim Novak....Powieść kryminalna" rozbieg ten zaważył na całym przyszłym życiu Erica. Dorosłość została opisana na paru stronach jak dodatek: Skończyłem studia, ożeniłem się, mam dzieci. Czy w takim wypadku dalsze życie po punkcie kulminacyjnym (jednak to kryminał, więc tym punktem jest morderstwo) jest tylko swobodnym spadaniem?

Znów zrobiłam ten sam błąd. po raz chyba setny - przejmuję się zdaniem ludzi którzy nic mnie nie obchodzą. To znowu boli, i to bardzo. Czuję że to może zaważyć na moim związku, boję się tego. Ale pocieszam się, że na cudzym nieszczęściu nie zbuduje się szczęścia. Moje życzenia to: Żeby życie dało wam to, na co zasługujecie.